OSKARŻENIE. | REMIGIUSZ MRÓZ

Kolejne zawirowania, problemy i próba rozwiązania ich przez głównych bohaterów oraz wspaniała ich kreacja – takie rzeczy tylko u Remigiusza Mroza.

Minęły 4 lata od serii brutalnych morderstw czterech młodych chłopaków w Warszawie. Dowody jasno wskazywały kto jest sprawcą i przebywa on już od dłuższego czasu w więzieniu. Sprawy się jednak komplikują, kiedy do Joanny Chyłki z prośbą zwraca się żona oskarżonego, aby podjęła się ona próby wyciągnięcia jej męża z aresztu, ponieważ odnalazły się dowody na jego niewinność. Początkowo Chyłka traktuje sprawę jak każdą inną, czyli uważa, że nie warto poświęcać jej żadnej uwagi. Do czasu kiedy małżonka ginie, a sprawa staje się powiązana z Zordonem. 

Szczerze mówiąc nie wiem, co mogłabym więcej napisać o fabule, bo wszystko, co jeszcze napiszę będzie jednym wielkim spojlerem, a wolałabym tego uniknąć, abyście mieli frajdę z czytania powyższej pozycji. Remigiusz Mróz znowu podejmuje dość kontrowersyjny temat tym razem polityki. Oskarżony jest bardzo zasłużonym opozycjonistą, człowiekiem z zasadami. Kiedy nagle jego żona umiera, Joanna Chyłka zaczyna być bardzo zainteresowana tą sprawą. Doszukuje w niej drugiego dna. A jak wiadomo Chyłka przeważnie ma rację i tak było również w tym przypadku. 

To już szósty tom serii z Chyłką i Zordonem. Po naprawdę świetnej „Inwigilacji”, po której byłam tak rozdarta i z niecierpliwością czekałam na kolejną część liczyłam. Ba! Byłam przekonana, że „Oskarżenie” będzie „miodem na moje serce”, wynagrodzeniem za to długie czekanie po tym strasznym zakończeniu piątego tomu. I nie mogę napisać, że ta część była zła. Nie, była dobra. I tyle. 

Jak to w książkach Mroza znowu dużo się dzieje. Na pewno przy czytaniu tej pozycji nie będziecie się nudzić. W tej części chyba jest mniej rozbudowany wątek obyczajowy, który ja w tej serii uwielbiam. Można powiedzieć, że fabuła „Oskarżenia” była bardzo skupiona na Oryńskim. Dużo dowiadujemy się o jego przeszłości i rozterkach. Jednak powiązanie ze sprawą prowadzoną przez Chyłkę wydaje mi się mocno naciągane. Długo nie mogłam wgryźć się w tę fabułę i często miałam w głowie pytania: "ale jak to?", "ale dlaczego?" i nie było to w żaden sposób związane z pozytywnym zaskoczeniem, a raczej z dezorientacją. 

Mimo to, Remigiusz Mróz znowu zaskakuje niektórymi swoimi pomysłami. Jednego rozwiązania nie wybaczę mu do końca życia. Serio. Liczyłam na pozytywne zakończenie pewnego wątku, a to co się stało sprawiło, że się po prostu popłakałam, co chyba pierwszy raz mi się zdarzyło przy książce Mroza. Liczyłam też, że wątek obyczajowy między głównymi bohaterami się w końcu rozwinie, pójdzie w jasną dla czytelnika stronę, ale jak na razie pozostaje mi czekać. 

Zakończenie książki jasno wskazuje, że w życiu głównych bohaterów znowu coś wielkiego się wydarzy. Czytałam sporo opinii ludzi, że po "Oskarżeniu" już nie sięgną po kolejną część, że to już za dużo, że za wiele dzieje się w życiu Chyłki i Zordona. 

I może faktycznie bardzo dużo się dzieje, ale przyznam szczerze, że mimo, iż są wzloty i upadki Mroza w tej serii to ja nie wyobrażam sobie jej końca. Tak bardzo zżyłam się z głównymi bohaterami, szczególnie z Chyłką. Tak bardzo jestem ciekawa ich dalszych losów, że mimo słabszego przy innych częściach "Oskarżenia" ja już nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Moim zdaniem Remigiusz Mróz potrafi tak zaciekawić i tak poruszyć czytelnika, że ten po zakończeniu jego książek przeżywa przeróżne emocje zaczynając od miłości kończąc na nienawiści. 

Nowe w "Oskarżeniu" jest na pewno zakończenie, które już nie wbija w fotel, co tak bardzo Remigiusz Mróz lubi stosować w swoich książkach. Jednak jest na pewno bardzo mocne i również sprawia, że chce się natychmiast sięgnąć po kolejną część. Sądzę, że autor już pracuje nad kolejną częścią i wymyśla kolejne przygody dla swoich bohaterów, które złamią serca czytelników.